The babyroom

Nog een kleine 4 weekjes en dan is het zover...! Vanmorgen ben ik weer voor controle geweest en alles is goed. De baby groeit hard en beweegt erg veel! Als dat al wat over het karakter zegt...;-)
Ik heb de tassen voor het ziekenhuis ook ingepakt. Als het zover is, kunnen we zo gaan.
Het is hier de gewoonte (helaas) om in het ziekenhuis te bevallen. Natuurlijk zitten daar ook voordelen aan. Als er wat aan de hand is of als er complicaties optreden, kan er gelijk worden ingegrepen. De vorige keer met William kreeg ik een keizersnee. Ik hoop echt dat dat niet weer gebeurd! Vooral het opknappen van de operatie en het verzorgen van een baby tegelijkertijd is geen pretje. Het is daarom ook extra spannend hoe het nu zal verlopen.
Zelf zou ik voor een thuisbevalling kiezen, maar dat is onmogelijk, omdat ik dus een keizersnee heb gehad.
Ook hebben de meesten hier geen midwife (verloskundige). Er zijn wel midwifes, maar zij doen maar 40 bevallingen per jaar. Je moet dus geluk hebben als je aan de beurt komt. Ik heb geen midwife en daarom ga je elke keer voor controle naar je eigen dokter. Na ongeveer 30 weken bezoek je de dokter die de bevalling ook gaat doen. Het hoeft niet te betekenen dat hij de bevalling gaat doen. Alleen als hij op dat moment dienst heeft en anders doet een andere dokter het.
Ik moet zeggen dat ik dat wel mis. Bij een verloskundige heb je meer persoonlijke begeleiding. Ook tijdens de bevalling. Jij kent haar (hem) en zij kent jou. In het ziekenhuis moet je maar afwachten welke zuster je helpt tijdens de weeen en door de verschillende diensten komt er ook telkens weer een andere. Op het laatste moment wordt de dokter erbij geroepen om de baby 'op te vangen'  en dan zit zijn taak er ook op. En de grote vraag is, wanneer ga je naar het ziekenhuis. Het is een half uur rijden bij ons vandaan. Sommigen komen te vroeg en worden weer naar huis gestuurd, anderen moeten met spoedsnelheid naar het ziekenhuis.
Maargoed, het is beter om te kijken wat je er voor terug krijgt. Ik vind het nog steeds niet voor te stellen dat we straks weer zo'n lief, klein babietje hebben. Wat zal William dat ook leuk vinden! Ik kan niet wachten totdat ik zijn gezicht zie, wanneer hij z'n broertje of zusje voor het eerst zal zien!

De babykamer is ook klaar en zoals ik had belooft zal ik een paar foto's plaatsen.

The crib.

Het wiegje is nog van Gerards ouders en het is een leuk idee om te weten dat Gerard er ook nog in heeft gelegen. Het hemeltje en de bekleding aan de binnenkant is stof van de trouwjurk van mijn schoonmoeder. Een echte, persoonlijke wieg dus. William vindt het knuffeltje erg leuk en haalt het er constant uit. 'Baby, baby,'  zegt hij dan. Straks zal er wel een andere baby inliggen ;-)

De commode.

De commode hebben we gekocht tijdens een yardsale en daarna witgeschilderd. Gerard en ik vinden het namelijk erg leuk om oude meubels te kopen en weer op te knappen. Nouja, ik moet bekennen dat Gerard eigenlijk al het werk doet en ik de kleur uitzoek :-)

De baby kamer heeft twee wanden die behangen zijn met Pip-behang (helaas niet in Canada te koop) en de andere twee muren zijn blauw geschilderd. Als het een meisje wordt voegen we gewoon wat rose hier en daar toe d.m.v. accesoires.

Alle lakentjes en doekjes liggen weer frisgewassen in de kast.

Nu alles klaar is, krijg ik er echt zin in. Al die kleine kleertjes en zachte doekjes. Vandaag zag ik nog een baby en het was onvoorstelbaar klein. Wat lijkt William dan alweer groot!

We zijn ook eindelijk uit de namen. Een meisjesnaam hadden we al, maar een jongensnaam was moeilijker. Het moest namelijk een naam zijn die je hier uit kunt spreken en in NL ook. Dus geen naam waar de Hollandse familie de tong over breekt. Maar we zijn er uit. Nu de geboortekaartjes nog (ik heb al wat leuks hier en daar op internet gezien) en dan is dat ook geregeld.

Wie weet komen er binnenkort foto's op van onze nieuwe aanwinst!